* خجالت هم خوب چیزیه !
دستم رو می گیری و بهت کم محلّی می کنم !
وای به حالم ، اون روزی که دیگه نگاهی هم بهم نمی کنی !!!
* چه کنم با " پری " های سهراب سپهری در شعر " پشت دریاها شهری است " ؟
(نه به آبی ها دل خواهم بست / نه به دریا - پریانی که سر از آب به در می آرند / و در آن تابش تنهایی ماهی گیران / می فشانند فسون از سر گیسو هاشان )
همین پری ها اومدن توی رباعی بنده شدن : " غریبه "
نقد شما راهی است به سوی فردای بهتر شعر این حقیر! (شبیه شعارهای بانکی!) :
هر دل که شکست ، سر به راهش کردی
با مهر رُخَت بسی نگاهش کردی
هر چند به آن غریبه ها دل بستم
امّا تو به غَمزه* ای تباهش کردی
توضیح اینکه : غمزه همان نگاه دل فریب معشوقی است که چشمانی کرشمه گر دارد !
علی رغم این تفاسیری که شد ، حالا سؤالم از شما اینه که :
به نظر شما این رباعی ، صادقانه بود ؟ چرا ؟ (بارم بندی به عهده ی خودتون ! )
